تأثیر هشت هفته تمرین هوازی بر عوامل آنژیوژنیکی (وی ای جی اف)و آنژیواستاتیکی (ای اس)در زنان غیرفعال

پیش زمینه و هدف: شناخت فعالیت­ ورزشی مناسب که به بهترین شکل ممکن، باعث بروز پدیده آنژیوژنز شود، از اهمیت به­سزایی برخوردار است. ازاین رو، هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین هوازی بر فاکتور رشد آندوتلیال عروقی (vegf) و اندوستانین (es) در زنان غیرفعال بوده است. مواد و روش کار: 20 زن غیرفعال به طور تصادفی در دو گروه تمرین هوازی و کنترل داوطلب شرکت در پژوهش حاضر شدند. تمرین هوازی به مدت 8 هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 30 دقیقه با شدت 65 تا 70 درصد ضربان قلب بیشینه اجرا شد. از گروه تمرین هوازی و کنترل قبل و بعد از اتمام برنامه تمرینی در شرایط ناشتا برای سنجش مقادیر متغیرهای پژوهشی با استفاده از روش آزمایشگاهی (elisa) نمونه­گیری خونی به عمل آمد. یافته ها: داده­های پژوهش با استفاده از آزمون آماری t همبسته و t مستقل در سطح معنی داری (05/0p<) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحلیل آماری نشان داد برنامه تمرین هوازی به طور معنی داری مقادیر سرمی vegf را افزایش و es را کاهش داد. همچنین، نتایج آزمون t مستقل نیز نشان داد بین تمرین هوازی و کنترل در مقادیر vegf و es تفاوت معنی داری وجود دارد (05/0p<). بحث و نتیجه گیری: این یافته­ها نشان می­دهند که فعالیت ورزشی هوازی به منظور توسعه شبکه مویرگی تعادل بین عوامل آنژیوژنیکی و آنژیوستاتیکی را به سمت فاکتورهای آنژیوژنیکی تغییر می­دهد. یافته­های این پژوهش می­توانند منجر به درک بهتر فرآیند آنژیوژنز درنتیجه سازگاری با فعالیت ورزشی هوازی گردد.